böylesi rüzgarlı akşam vakitleri
dalından kopar zaman zaman kurumuş yapraklar
öylece sürüklenir bilirsin ıslak kaldırımlarda
hava ayaza vururken savurur saçlarını
ve suskun ruhlardan süzülür usul usul
bitmez bir yalnızlığın şarkısı
ve gözlerinin akmaz artık denize
nicedir içine akan nehirleri

işte böylesi zamanlarda sevgili
duyar gibiyim hep senin sesini




yağmurlarla sarar tenleri
kurak iklimlerin çatlayan dudakları
bitmeyen özlemleri tüter ıslak buğularında
sonra dağılır sanki her yere
henüz kabuk dahi bağlayamamış yaraların
ince sızıları
parçalanır bir şiir bütün mısralarından
söylenmemiş nice kelimeler suskun can çekişir
kanadı kırık anılarda




ertelenir bütün suskunlukların
bir intihar gibi avaz avaz sesleri
ve susar kalır içimde
saklı bir mezar gibi

ah sevgili ,
bir senin duyar gibiyim sesini
bilmediğim bir yalnızlığın şehrinde
işte böylesi rüzgarlı akşam vakitleri ...