Gücün hiç tükenmez mi öğretmenim?
Ümidini kesmez misin hiçbir öğrencinden?
Ne kaldı acaba kendinden vermediğin?
Üstelik karşılığını beklemeden
Nesiller seninle yürür, emeklemeden.

Kurtarır çaban, ülkenin geleceğini.
Uğraşırsın sonuna kadar bilsen de öleceğini.
Toplum sana borçlu bilirim istemezsin alacağını.
Lafta değil, katıyorsun gündüzüne geceni.
Ulaşmak için hedefe, gördüm sende candan geçeni.

Oğlumuz, kızımız elinde şekilleniyor.
Liyakat sayende dilleniyor.
Umuda umut, sevince sevinç ekleniyor.
Sorumluluk, görev bilinci yükleniyor.
Namın yetiyor öğretmenim, cehalet senden saklanıyor.

Övün öğretmenim kendinle her daim.
“Ğ” den daha yumuşak sesin, yüreğin.
Rehberisin cümle öğrencilerinin.
Ellerinde işte kaderi, bir milletin.
Temizdir biliriz niyetin.
Memleket için, halk için
Esirgemezsin, asla hesap etmezsin.
Ne lazımsa yaparsın, ödersin neyse diyetin.
İstikbal inşa edensin, İstikbal sensin.
Muallimim, sana bir şey olacağına Dünya yansın.