* Hüzünlerimin , korkularımın tanığı olan akşamlarıma *
* Bir mektup yazmak istedim *
* Eski zaman kalemi ortaklığında, birlikte *

Sabaha seninle uyandım yine
Gözlerin karşımdaydı işte
Senin şarkın kulaklarıma
İçimdeki o hiç bırakmayan
Aşkıma sesleniyordu usul usul
Hatıralarım geçti gözlerimden
Seni uzaklarımda düşünsemde
Sen her zaman kalbimin en derinindeydin

Günüme güneşime seninle uyandım yine
Türkü gözlüm, gözlerine yazdığım şiirlerimle
Gözlerinden gönlüme aktığın o günün şarkısı
Hiç bitmedi dilimde, ruhumda
Sendin ; ezeli, ebedi, tek şarkım... şiirim
Birtanem ; uzaklardaki güller sultanı, sendin

Sabaha seninle uyanırken seslendi bu şiir
Gözlerinde kendimi bulduğum o günün
Büyüsü hiç geçmedi içimde... geçebilir miydi ?
Sen bahar şarkıları söylesende
Ben hüznün, hazanın, güz’ün bestesini yapsam da
Leylaklar bizimdi... leylak kokulu akşamlar

Sabahıma seninle başladım işte şiirinle
Aşkın adı sen, resmi, baharı, güzü sen olduktan sonra
Üşütselerde üşümedi yüreğim varlığınla...ki sevgin çözüyor
Bendeki bu çözülmeyen düğümü
Aksa da gözyaşlarım ... sonra denizin tuzlu sularına
Karışıp deryalara uzanıyor bu şarkım
Bazen düşler kurup uyurken
Yüreğime sığmaz sevinçlerle uyanıyorum geceye
Gecelerde çekilmez olan karanlıklarım
Işıklara bürünüyor bendeki seninle

Sabahıma ses verdi şarkımız... adınla uyandım
Düşümde, düşlerimde sana koşuyordu ruhum varlığım
Senin gözlerinle bakıyorum şu penceremdeki sonbahar’a
’’Şiir mevsimi ’’ diyordum
Aşk mevsimi seninle doldu
Tüm mevsimlerim
Artık korkmuyorum gecelerden
Uyandığım sabahlardan gözlerini aldım
Gecelere seninle uzandım
Artık korkmuyorum gecelerden
Birtanem

Seninle uyandığım bu sabahta
Sen unutulmayan, unutmadığım tek gerçeğim
Ellerini uzat yalnızlığım dediğim akşamlarıma
Yine şarkımız çalsın şu kırık radyoda
Neşet Ertaş söylesin, hani : ’Sen Benimsin Bende Senin’
Şarkılarla uyandır gel de
Sükun bulsun ruhum... gülsün gözlerim
En güzel rengimsin benim... renkler içinde

Sabaha uyandım seninle
Hayalin yanımda, bir de terketmeyen gözlerinle
Ya, sen neredesin ? hangi zamanın tünelinde
Yağmura sordum ; şarkı söylüyordu sonbahar’a
Sonra kar’lara , güneş’e, güneş hüzne durmuş yokluğuna
Karlar üşütüyordu serçeleri ve dallardaki
Kış güllerini
Yanılsamalar içinde mevsim
Deniz koyu larcivete büründü yine

Bugün bir başka acıttı yokluğun, seninle uyansam da
Ruhumdaki acıya inat, sana yazıyorum bu uzun mektubumu
Gözlerinde gecemi
Adında hecemi
Gönlümde hayat bulduğum varlığını özledim
Özlemler içinde özledim !
Her şeyimde sen
Dört yanımda sen
Öyleyse neden yüreğimdeki sızı
Neden her acıyı çeken ben ?

Günay Koçak

25.11.2024