Aşk varsabir damla gözyaşı geçti içimden kılıçtan keskin acı söz gibi kim anladı beni bilemem dik duran bir yaprağın ucunda çırpındı gül yaprağı gün açtı mavi mine çiçekleri göz göz oldu da baktı deli bir rüzgâr üfürdü gitti kaybolmayı bekledi ayak izleri bir kaç sağanak yağmurdan sonra uyandım bakışlarında tülü sıyırıp odaya girdi güneş anladım birlikte soluk aldık yaprak ve çiçek bezedi bahçemizi çok karanlık geceyi örtüp de geçtik sen varsan aşk ta vardı topraklarını birlikte doldurduk saksıda kaktüs açtı açışını sevdim çiçeklerinin farketmezdi mevsim hazan, bahardı gönlünü açtım bakışlarının aşk varsa tüterdi bacamızdaki büyülü duman derine gömerdik umutsuzluğu 19. 3. 2014 / Nazik Gülünay |
Şiirinizi beğenerek okudum.
Şiirin muhteşemliği tartışılmaz.
Zaten Uğur Böceği bunu kanıtlıyor.
Tebrik ediyor, saygılarımı sunuyorum.