senden ayrıldığım o sonbahar akşamından sonra
her gece şiir yazıyorum ve yazdığım her şiirde
yarattığım karakterleri öldürüyorum
hani ben öldürmesem kendimi öldürecektim.
bu yüzden her şiir intiharı mı biraz daha erteliyor.
ki bunu daha ne kadar erteleyebilirim bilmiyorum ama
her gün şiir yazdığımı söyleyebilirim.



bugün yine yazmak istiyorum,
hava da sanki şiir havası
bulutlar kuzguni ve oldukça sert
yağdı yağacak,boşaldı boşalacak diyorum
ama tek damla yok intiharı mı ertelemek için



avuç arası ayalarımı açıyorum abandığım yerden
gözlerimi kurak mevsimler gibi dikiyorum gökyüzüne
tanrının yukarıda olduğunu da biliyorum
belki bir dua bir damla akıtır diye
bildiğim bütün hatimleri indriyorum yaşamak adına..



yaşamak adına öldürmek zorundayım
bütün ebabil bulutları
çünkü ruhum yüksek basıncın gölgesinde
kurak bir acıyla debeleniyor durmadan
hani tanrı ufak bir samyeli gönderse
karışsa sıcak ve soğuk
boşalsa gök saklandığı nehrin arkasından
ve sonra ben boşalsam
ne olacak,
ne olacak biliyor musunuz
bu şiir belki son şiirim olmayacak..


diyarbakır/2014