taciz eden kurşunlar gibi saplanıyor
her cesetten inen ruhların iniltisi
ruhum karışıyor bütün acıların ortak rengine
yani ateş düştüğü yeri değil
beni de yakıyor güpegündüz.



sanki ben düşmüşüm gibi
ve sanki ben vurulmuşum gibi
ruhum bilmediğim ve hiç görmediğim
ölümlere sağanak yağmurlar boşaltıyor


ve boşalan her yağmur damlası
her gözün ve her tenin akıttığı
hüznü biriktiriyor yüreğimde.


insanız işte olancası bu
insanız,insan olmanın bedeli bu
ya da bu olmalı diyorum
hissetmiyorsak yüreğimizde
yanımızda yanan ateşin korluğunu
neden yaşıyoruz bu kadar
duygusuz ve hesapsız...


diyarbakır/2014