sancı sancı akarken her söz
içimdeki çocuklar küsüp gidecekler
uykularımdan
kalabalık doğumlarda kaç gece daha biriktirir
tarihin yataklarında
yüreğim...






her defasında böyle yağmalanır
gözlerindeki uçurum
ateşindeki gize saklanan yalnızlığımda
birkaç karanfil
dili vardır oysa verdiğim sözlerin
sessiz köklerde
gökler attıkça Hilalini bana
aynı çarkla dönerim
aynı nizamda koşar nazım
tut ellerimden







uçabilmek için kanatlarının seni sevmesi lazım
ayan dillerdeki halimle nurlanır
çöllerde yitirdiğim nağmeler
endişelerimse mum ışığında
son duraklarım
besbelli rüzgar söndürecek korkuları
mesafeler hep imtihan
sarsılan yollar hep ihsan ruhuma
çünkü adı vardır güneşlerin
cezbeder saçları
bağrımda kıvranan
bir lütuf






biliyorum
geçmişin deltalarında tenime vurdu
ay gece ve sen
korkmadım yüzüme vuran karanlıktan
yorgun ölümler nereye gidiyorsunuz
gün yüzü görmemiş sabahlarım var

ki;
uçabilmek için kanatlarının seni sevmesi lazım