’Her şiirden sonra ağladığımı anımsıyorum’..
ve aslında anımsadıklarıma ağlarken
meğerse yeni yazdıklarım da
beni bir başka ağlatıyormuş.
ve şunu anladım ki aslında
her şiir insanı ağlatırmış.




Duygusal ve lirik bültenlerden oluşuyordu,
dudaklarımdan dökülen her sözcük.
Dokunaklı bir gazel gibi yayılıyordu her dizeye
ve sanki her dize ihtilale ramak kalmış
isyancıların göz yaşlarıyla birikiyordu.
Öyle ki dokunsam parmaklarım tutuşurdu,
Okusam yüreğim kanlanır,
Hıçkıra hıçkıra bir nehir akardı gözlerimden..



Oysa şimdi yazdığım her şiirde anımsadıklarıma,
O eskiden kalma dolmuşluğuma,
O eskiden kalma yüreği kaynayan şaire,
ve de en önemlisi kurak geçen mevsimlerin
kerbela gibi sıksan suyu çıkmayan
sözcüklerine ağlıyorum bu defa da.

Diyarbakır/2014