bana seni soruyorlar ellâ
merak ediyorlar kim diye
"sonsuz sevdam" diyorum
ne eşgalin ne adın değmesin kimsenin diline
özlüyorum
özledikçe yazıyorum buralardan sana
adın gibi bir acıyı öpüyorum gözlerinden şimdi

adını ben koydum ellâ

sen, sana söylendiğini anla...

gelişinin üç vaktine de talibim
delin’im divanen’im
emrin amadenim ellâ

yak artık sokak lambaları gibi
adımlarını bana doğru

her iki sücut’un birinde
gözlerime değiyor gözlerin
ki alnımda;
seccadelere sürünüyor "gel" diye ismin

elvan elvan nefesin geçiyorken gecelerimden
bir çift bakış, mihri oluyor karanlığımın

özlendiğini unuttun mu ellâ
gerçek değil miyiz yoksa
öyleyse bizi hayallerine kurgula
yüreği ferahlasın düşlerimin

sebep oluyorsun sevgilim
yüzümdeki kasırgaya
kirpiğimin ucu değdiğinde ucuna
ezberimden düşüyorsun sağanağıma
sabiler boğuluyor ellâ

çocuk yanım fena içleniyor
sakın geç kalma


sensizlikten kaçamıyor hiç bir yanım
ben senin nerendeyim ellâ
yastığımdan süzülen düş gibi
düş/tün canımın ayazına

lapa lapa yağıyorum bak utangaçlığıma
bu kışta zorlu geçecek bildim

sen yine de bu korkak yanımı al
sür göçmen kuşların kanatlarına

yaz gelecek ellâ
bu yaz iyi gelecek seninle
sancılarıma

şimdi şu seviyorum masalını
bir kez daha anlat baştan sona
dizlerinde başım
dalga dalga okşanmışım

canımı çek sana doğru ellâ
çek korkma acısın
acısın ki bileyim
öldüm mü hayattamıyım

çok özledim

ve sen
özlendiğini biliyorsun ellâ


Allah’a ısmarladım avuçlarını
sakın geç kalma


Filiz Akan