Sabahlargün doğarken yazarım şiirlerimi kokusu duyulmadan fırından ekmeğin gök ağaranda kar beyazı çiğ düşerken güller üstüne daha doğarken ümitler dalında pembe çiçekler açarken ağaçların yola koyulmadan işçiler kahvaltı etmeden memurlar çaydanlıklar fokurdamadan insana doymadan yollar açılmadan evlerin perdeleri camlar ışımadan güneşle ağlama sesleri duyulmadan çocukların daha okul yoluna çıkmadan boyundan ağır çantaları sırtlanıp öyle bir duyuştur ki ezandan sonra kalemi kâğıdı alırım elime mektup yazar gibi sevgilime sevgiyle gezinirim beyaz sayfada bir türkü söyler gibi umut veren gözlerin girer dizelere evimin dirliği düzeni, çocuklar derken düşünürüm ülkemi ince sızılar sarar her yanımı ince güzel düşler, umutlu yarınlar kapılma derim umutsuzluğa güç alırım insan yanımdan, ellerimden büyütürüm her gün daha fazla daha çok açarım penceremde her mevsim açan sardunyalardan 24. 01. 2014 / Nazik Gülünay |
Sen aç pencereni sonuna kadar şairem
güneşin sıcağını hisset iliklerinde
sardunyaların her rengi umudun rengi olsun
cıvıl cıvıl kuşlar konsun dallarına
Günaydın de herkese sevgi ile...
Tebrikler çok sevgiler Nazik arkadaşım....