Geri vergeri ver çimen yeşili gözlerimi küçük bir esintide aydınlanan o gölgesinde insanların oturduğu ağaç dalında çocuklar sallanan şarkılar bestelenen bahçe üşüdüm alnında derinleşen izlerde morluk yapıştırdığın gözlerimde kaç tur attırdın yıldızlara yatağımı paylaştığım iki ayaklı mahlûk çocuklukta bıraktığım düş gülüşlü günlerimi geri ver bir kaç adımlık suda bir göl yarattığım kepçe balıkları yakaladım sandığım kurbağalarım sevgi kopardığım kuşburnu çiçekleri nasıl da arayıp durdum kendimi ince bir dere gibi akarken gözyaşlarım nasıl da çiğnenirdi kadınlığım uyandıkça uyutulduğum odalarda yürüdükçe uzayan bir dehlizdi kimsesiz yalnızlığım ver o hep umutla bakan yıldız yıldız ışıklı yar bir bebek kadar masum çaldığın gözlerimi insan yüzümü ver bana yüzüne bin kat tanrı yapıştırmış hayvan bir lâle diye uzatırken elimi donduran buz sarkıtlı dam! 15. 2. 1992 - 3. 1. 2014 / Nazik Gülünay |