Annelerneden şiir yazdığınızı sordu mu anneniz size benim annem sormadı neden ağladığımı sormadığı gibi kendi gözyaşlarını gördü kendinde sandı kadınlık neyse annem değildi anlatmak istediğim yüreği evlât acısıyla dağlanan bir anneydi oğlunun ölümünden sonra yaşamayan ona ancak altı ay dayanabilen bir anne yüzüne hüzün resmi çizilen hep kara bir bulut dolaşan gözlerinin altında gözyaşı çukurlarıyla oğlum diye toprağı okşayan onunla birlikte hayatı da toprağa veren annelerden biri sadece her şehitle bir daha ölen sözün bittiği yerde ışığı alınır gözlerin bir çocuğun annesine bakışıdır ışık gözlerimizin ferini yakan bizi ölülükten kurtaran yavrularımızın yaşamalarıdır var mı öyle kardeş bir ülke bütün çocukların kucaklaştığı annelerin ağlamadığı heey polisler! kahraman falan değilsiniz doğrudan hedef aldınız çocuklarımızı öldürdünüz! biz bir milletvekili değiliz ki koruma altına alalım çocuklarımızı! 21. 12. 2013 / Nazik Gülünay |
artık ülkemde haberleri izleyemez oldum takip edemez
her an gündem değişiyor
konu değişiyor
ama
değişmeyen
bizler oluyoruz
ya polisin kurşunuyla
ya da hükümetin savcısıyla
ya da hukuksuzluğuyla
her gün özel hayatımıza yeni tecavüzler yapılıyor
ama
Allah razı olsun bizi eğitmekten de kaçmıyorlar
son eğitim konumuz
dolar nereye saklanır
bu yaşıma kadar doların ayakkabı kutusuna saklanacağını bilmiyorum
zaten dolarımda yok
tebrik ve saygılarımla düşündaşım