Hazreti Ali efendimiz imamdı ve katilide o cemâatin bir fertiydi ve canına kast etti efendimizin...

oraya herkes girebilir elbet..

acı denen şey o kadar kapsamlıdır ki bir çoçuğun aşı olurken ağlaması neyse benim bir kulun hakkına tecavüz edildiğinde ki hissiyatım aynıdır..

sizinde böyle olduğuna eminim.
kısa ama keyifli bir sohbetti.

hayırlı akşamlar.

Yani bu cevaba göre kimin camiye ne amaçla gittiği önemli değil, kalabalık olması kâfidir? Yazdıklarıma bakarsanız tepkisel bir duruşumun olduğunu fark edeceksiniz. Kimler için ne yazdığımı anlatacak değilim ama insanları müslüman, hristiyan veya başka bir dine göre ayırıp kamplaştırmıyorum. Benim için önemli olan acının kendisidir. Ve zulmün her türlüsüne karşıyım.

aslında bu yazdıklarınızın içinde sizin dikkatinizi çeken bir durum yok mu sevgili Hayyam!
sıraladığınız cümleler ve beyan ettiğiniz Cürüm; durumları içerisinde İslam dinini benimseyip yaşayan veya yaşamayan bu durum içerisinde hezimete uğrayan tepesine bomba düşen göğsü henüz tüylenmemişken mermi kovanı ile delinen küçük bedenlerden bahsetmiyorsunuz tastamam sizde bende biliyoruz ki bahsettiğiniz konu ve olaylar zincirleri bu hükümet tarafından belirli bir kesime yapılan zorba yaptırımların bahsidir.. siz bu konuyu eliniz vicdanınızda dile getirip Hak ve Hakkaniyet bağlamında yazıyorsanız bu yazdıklarınız Türkiye'de olan biten bir çok konudan çok ama çok hafiftir..
ve her yazdığınızın aslında bir cavabı var ve ben verebilirim de konu burada yazmakla bitmez.. Lakin ben bir tekini yazıyorum..
şiirde değindim dediğiniz benimde hiciv etmişsiniz dediğim kelimeleri anladım elbet.

lakin bir konuyu bilmenizde fayda var Cami Allah' ile kul arasında bir köprüdür eğer tövbe edecekse bir alkolikte girebilir etini satan kadın da..

lakin Allah'tan korkmadan devlet malına zarar verip kaçıp camiye sığınanda kusura bakmayında tepki alır ve her söylemi hak eder oraya tövbe etmeye girilmedi zira.. oraya bir hikmet çekti onları ama bu hikmet Allah korkusu değil jop korkusuydu..

fikir bağlamında karşıt olduğumuz görüşüne sakın varmayın çünkü temelde sizin gibi düşündüğümü bilin.

Sayın Dikçe, sanatın yasaklandığı, üzerine tükürüldüğü, oyuncuların paranın kölesi yapıldığı, sanat kurumunun kapatılıp yerine denetim kurulunun oluşturulmak için çabalandığı, "şeker portakalı"nın müstehcen bulunduğu, çevirmenlerin çevirdikleri eserlerden ötürü yargılandığı ve gazetecilerin daha suçları ortada değilken yıllarda içeride tutulduğu bir süreçteyiz... Burada bir peşin hüküm yok. "Gemicik", "ayaklar baş oldu", "ayakkabı kutularındaki para", "ahlaksızlık (ki yalanın kendisi de bir ahlaksızlıktır (Bkz: camide içki içtiler, beşiktaş'ta türbanlı kadına saldırdılar, cuma günü açıklanacak vs...) Şiirde değinilenler bunlardı.

Ki başbakanın oğlunun ezdiği radyo sanatçısı da sanırım "peşin hüküm"ün bir mağduru? Hikâyesi kısmına bir ibare kullanmadım, mevcut verileri kullandım. Oysa sıkıntı bu cümleleri paylaşmakta değil, bu cümlelerin kullanılmasına sessiz kalınmasındadır.