Gözün öldüğü
Gördüm, insanlar dolusu nesneler
cisimlerinde kat be kat beton belki zincir çekiyordur canları... Bildim, kangrenlerden açan çiçekler morarmış ayağının bastığı yer üstüne üstlük hissetmiyor öldüğünü; iyisi mi az uyusun... Sonra ucube dükkânlardan sesler işitildi, intihar ediyordu bir kısmı insanın; ölmek değil, ölümsüzlüğe verilen tepki bu... Caydım, kanımdan, canımdan dahası adımdan... sessizliğe ilendim bir süre... Anladım, kahrım bir insan boyu çağır beni ölümlerinden ey adı konulmamış cinnet, zihnimden azad edeyim seni... |
Yeni şiirlere güzel ve bol beğenilecek beğenilecek heyecanlar…
Şiirinizi çok beğendim…
………………………….. Saygı ve Selamlar…