Birleşik atomlarımızkimse görmüyor yüzünü aydınlıksın bende en parlak yıldızdan daha fazla birbirini tamamlıyor düşlerimiz birimiz dal,diğeri yaprak buğulu bir güzellik arkasında başı dumanlı bir dağ gibi seçiliyorsun ara sıra içimde yükseliyor gülümsemen sevgi kıvrımları arasında duyuyorum sıcaklığını nasıl özledim seni bilemezsin yar sevdiğim bir dize gibi okuyorum uzaklardan seçilen anılarını elimin üstünde duruyor elin kalıbını basıyorsun aşkın bütün içtenliğinle beynime tahtını kuruyorsun yüzün yumuşak girintileri olan bir dağ hiç düşürmüyorsun beni gözlerinde kuruyan ırmaktan bir mutluluk kıpırtısı gibi sevgiyle çıkarıyorsun en yüksek yamacına dünya oradan küçücük görünüyor büyüdükçe büyüyor varlığın değerim artıyor bende hep böyle kalıyoruz böyle hiç ayrılmadan aradaki uzamlar daha küçük bir atomdan ama birleşik atomlarımız 15. 12. 2013 / Nazik Gülünay |
Bilimsel bir aşk şiiri olmuş.
Kutluyorum Nazik Hanım.