yanlız ,benim ülkemde bakkallar,iki çeşit ekmek satar!
biri normal fırın ekmeğidir.diğeri halk ekmeği adında anılır!

ve benim,ülkemde :elektrik faturası fazla gelmesin diye,emekçi anneler
çırasız,odunsuz tutuşturmaya çalıştıkları sobalarının üzerinde
yemek pişirir.

dibi,tutmuş
lapa olmuş,pilav.

kimin umrunda ,okuyacak bir civan mert ! var,sonuçta
karnı doyması için sofraya oturmalı,derslerini iyi çalışmalı büyüdükten,sonra
büyük adam olmalı !!!

ve yanlız benim ülkemde,
çocuklar :eğitime katkıda bulunmadı diye ! beden eğitimi,derslerinde mıntıka temizliği yapar.

eşofman takımı alamadığı için,
’top’oynamaz.

okula geç ,kalmamak için ! parasız,bindiği minibüs’de
kaçak yolcu muamelesine tabi tutulur..

benim ülkemde,
maç yaparken:
çatı’ya kaçan,pencere kıran topun cezası ’oklava’sopasının yanında ,bir avuç kırmızı biber ,dir.

hukuksuz,mahkemesiz,yargısız .

benim ülkemde ,çocuklar hayal kurmaz
canı çeker,pamuk şekeri,can eriği
önünden geçip hep iç çeker,
pazar tezgahlarının.

şekerden,erikten önemli dir. çünkü!

’ekmek’

bölünebilir,bir anda sekiz parça herkese yetebilir.

benim ülkemde,
acımasızdırlar her zaman ev sahipleri
kira gecikir!

iş yoktur!

grev vardır,halk vardır,kardeşlik vardır.

ev sahibi için,önemi yoktur!

siyah-beyaz düşlerimizin ,televizyonu rehin edilir.
onun,
insafıyla.