Postmodern Romance
elyazması yağmur
örülüyor kamburun ince dantellerine... Yükü mandalina kabuğu bir gebe; isim düşünüyor adını unuttuklarına... Kılçığı cisimleşmiş kadınlar öpüyorum hepsinin fotoğrafı mevcut sırtımda... Bıyığımın altında uzanmış tenler var konuşsam çırılçıplak kalacaklar.. Susmak da bir sevişme halidir... Gölgelerine kadar soyunuyorlar bir yüzleri kalıyor bir de isimleri... çözüyorum kopçasını soyadlarının kimliksizce varoluyoruz zamanda uzamda... "İsmini söyle isminin" diyor biri... Belli ki çağıracak beni kendinden... Kızıllığı tek anısı dudaklarından öpüyorum "yarat beni kelimelerinden" |
bir sanrı..
takılmanın anlamı yok. bitecek bir gün.