bir sen göremezsin
bu kor ateşler de yakmaz bizi
bekleme
var git yoluna


rüzgarlar büyüttük biz kış sevdalarımızda
üşüdükçe sardık zemheri ayazlarını
kardelenler açtıysa toprağımızda
sevdiğimiz için
güneşi
ayı
havayı
suyu
toprağı
ve insanı






bir sen göremezsin
bir sen !


sen ki kendi yangınlarını büyütürken
düşlerinde bile
taşırken cehenneminin nar’ını kendi ellerinde
sahtekar maskelerin
ve ihanetlerin
düşmanlığına sebep uzaklıklarında
vatana
millete
ille de
masum yürekli çocukların
insan’sı sevgilerine
birlikte açan tüm çiçeklere
ve bütün haramlara uzanırken ellerin
ruhunla
şeytana secde ederdin bilirim
beş vakit utanmadan
sinsi gülüşlerinle


oysa ki bilmezsin
bir sen göremezsin yandığını
sırf bu yüzden
bir sen göremezsin






biz ki helal bir kuru ekmek soğana
katık etmiştik sevgileri
gözlerimizde tüterdi dumanı da
dumanında şiir büyürtürdük
bizim gözlerimizi şiir
senin gözlerini kan bürümüştü


bir sen göremezsin
sırf bu yüzden


/ bu kor ateşler de yakmaz bizi
İbrahim gibi /






sen var git yoluna
bekleme
rüzgarlar büyüdük biz kış sevdalarımızda ...