susarız
en çığlık çığlığa haykırışlarımızda
bazen mazidendir yaralarımız
bazen üşümüş yüreğimizdir
en güzel türkülerde bile
içimizdekileri susturan
ve bir hece de düş olurken
dilimizdeki kelimelerimiz
konuşan çocukları kucaklarız
gök kuşağının yedi kanadıyla....

geleceğe ve hiç susmayacak
susturulamayacak çocuklara
sonsuz sevgi ve saygımla...

şahane dizeleriniz için de
size bitimsiz saygılar şairim

her insan kendi çevresine sürgünken


şiiri bir kaç defa okudum

ve her defasında burada soluklandım

şair;

hayatı özetlemiş

kendimize sürgün...

şiir okuru uzun bir yolculuğa çıkarmış

molalarda demli bir çayın dostluğunda

gerek dağların zirvelerinde

gerek yaylada bir çadırda

gerekse deniz kıyısında

kelepçeleri çıkarmış bileklerden

salıncaklarda çocuklar

özgürlüğe uçarken

tebrik ve saygılarımla düşündaşım

Masum zihinlerinleriyle o kadar iyi algılarlar ki çevrelerinde olup biteni çocuklar, en açık zamandadır algılama istekleri olup biteni; anlarlar da zaten bazen büyük insanlardan da çok ama anlattıkları olay kendi gördükleri, anlatabilecekleri şekliyle olduğu için hep uyduruyorlarmış gibi gelir ; ya dinlemeyiz ya güler geçeriz. Aslında biz büyüklerden daha güçlüdür çocuklarımız , tahammül edebildiklerine göre birbirimizi yerken biz büyüklere. Kurtulurlar da ağlardan bizden önce doğru, ama onlardaki tahribatı, küçücük yüreklerindeki acı ne kadar derin bilebilir miyiz ? Der gibiydi şiiriniz.

Tamamıyle katılıyorum ve tebrik ediyorum sizi gündem yaptığınız bu konu için.

Gerçekten dünyanın geleceğini oluşturacak olan çocuklar korunmalı ciddi anlamda ,gerekirse kendi ailelerinden bile.

Sevgilerimle