Yaza Uzak
soğuklar yeni bastırdı
çocuk öykülere dönme zamanı mı geldi acı gülümsemelerle ara sokaklarda dumanlar hülyalarımın oyuncağı taze kül kokularıyla dolu üstüm başım... bir ses duyulacak birazdan ürperecek evlerin rutubeti yeniden ve yeniden sislenecek özlemlerimin ufku tozlu bir bekleyişte bıkkın uyanmaya başlayan bulvarlarla kavgalı ilk dolmuşlarda uyumaya alışkın ve bir mahalle bakışması gibi yapayalnız ölmek istiyorum... yaza uzak bir kapıdan çıkmalıyım ayaklarım kuşların çığlıklarıyla karanlık bulaşmış dalların izinde sırf kendi köklerime yürümeliyim... artık düzenli intiharlar kurtarmıyor hiçbir kışı pencereler eskiyi hatırlatmıyor unuttuğum insanları sevemiyorum gözyaşlarımın tuzu karışmıyor bir çocuğunkiyle hiçbir yazı hak etmiyor kalabalığım eğilip kendi haline bırakılmış bir ağaç gibi kapılıp adsız bir rüzgara her sokağa sığmalıyım bulutları saysın istiyorum kalbim ilk günkü gibi saran toprağın tadıyla... kağan işçen... |
Şiirin şairi , zahmet edip de , hiç bir yoruma yanıt dahi yazmamış . Yorum ekleyen insanların günahı nedir ki burada ? Bir kaç az gelişmiş kişiliksiz çakal , kalkıp herkesin yorumlarına " beğenilmedi" ifadeleri koysun diye buralara yorum eklemiyoruz sanırım.
Saygılar.
Mert YİĞİTCAN tarafından 11/20/2013 8:49:27 PM zamanında düzenlenmiştir.