Çocuklardünya yalnız iyi yaşayan insanlar için mi düşündüm sadece mutlu çocuklardan mı ibaret her evi bir dünya kavonozuna koydum her eve değişik insanlar yerleştirdim hepsi farklıydı birbirinden kimi işleri tıkırında, güzel yaşarken kimi yitiriyordu hayat ipinin ucunu dönüp duruyordu kavonozun içinde çocuklar neresindeydi bu döngünün en çok onlar etkileniyordu bu kısır dolaşımda başlarında yoksa onları yukarlara çıkartan gülemezlerdi salıncaklarında ömrün koynunda boğulurlardı sokakların girdabında döndürür dururdu her titreşim ilk deprem vururdu onları ilk sıkılan kurşun isabet ederdi oyuncakları olurlardı büyüklerin onlar isterse büyürdü elleri, beyinleri onlar isterse kalırlardı lal tersinden atarlardı sonunda adımlarını gülmeleri gerekirken ağlarlardı bütün gök üstlerine binerdi kaldıramazdı anne yüreği taş olurlardı bir evin temelinde ya da köşede duran bir çalı süpürge öyle gerilerde kalırdı ki hayalleri görmezlerdi bir filmde bile düşleri çalınmış çocukluklarını ararlardı gizi köşelerde ya yutar savururdu toplum canavarları ya da sarılırlardı kendilerine k’açardı yediveren gülleri 7. 11. 2013 / Nazik Gülünay |
Çocuk ruhunuza sevgilerimle...