Göyün üzü zülmətdi,
göyün üzü qaradır,
Dünya elə
özü boyda yaradır.
Göydən yerə can yağır,
Göydən yerə qan yağır,
Göydən yerə dəstə-dəstə
ölü mələklər yağır,
Günahlarımız ərşdən
mələk cəsədi sağır.
Sınıb saxta qanadlarım,
uşaqlıq xəyalları,
İnsanların yırtılmış,
cırılmış həyaları.
Mən görmüşəm şaxtasını,
xəzanını baharın,
Əfsuslar tez yaşadım
uşaqlıq intiharın.
Atamın baş daşını
bərk-bərk basıb bağrıma,
Tüpürmüşəm dünyanın
həyasız sifətinə,
Allah da gözün yumub,
Allah gözün qapayıb
İçimi patçalayan
bu acı xiffətimə.
Aslanlar əsir qalıb
çaqqalların əlində,
Əqidə də, iman da gizlənib
uzun saqqal dibində.
İnsanlığı, şərəfi
saxlanmaqdadır bankda,
Namusunu itirib
ya bulvarda, ya parkda.
Daşını göydə saxla,
salma yerin başına,
İnsan yanam bicləşib
rüşvət verib verib daşına.
Sənə geri döndərər,
sırğa et qulağında,
Səndə dura bilməzsən,
rüşvətin qabağında.