âmin-I- gece çağırınca gönül dağına çıkarım kendimden habersiz, sayıklamalarımla iner şiir alnımda biriken ter birer birer hece olur akar yüreğime. -II- de ki, sen yalnızlığın karmaşasında dolanmışken çile gibi yüreğini doyurmak hevesiyle yüreklerle kavgadayken ben sana sevdamı vermedim mi? yılanlar sokmuşken seni hayalimi göndererek hasta yatağına kalbindeki zehri emmedim mi? de ki, sabahların kanarken kış kentinin ayazında donma uykusuna dalmışken sesimi nefesimi göndererek tam ölecekken sana can vermedim mi? zakkum sarmışken her yanını ruhumu uzatıp yabanları ayıklayarak canımla canını seviştirmedim mi? de ki, sevdamın yokluğu cehennemdir sana, her günahını bağışlarım; ama beni kimseyle eş tutma, benim gazabımı benim azabımı görmedin mi? seni öldürüp yeniden diriltirim bana inan, bu yeni bir din. -III- senin sözüne senin yüzüne iman ettim... âmin... ö.n |