Sevdiğine bağlı kalmak için uğraşmak sadakatsızlığın ta kendisidir. LA ROCHEFAUCAULD
Paylaş
KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
YOLLAR, YOKUŞLAR, YOLCULAR...
uzungemici
5,0 / 5 kişi ·8 beğenme · 3 yorum · 1462 okunma
YOLLAR, YOKUŞLAR, YOLCULAR...
Yollar, yokuşlar, yolcular...
“o trenin bütün yolcuları sütten kesilmiş analar ve kucağından çocuğu alınmış köylü kadınlardı ve bir de adı ‘ben’ olan bir çocuk vardı...” -ey tren, hasretle bekliyorum seni, ilk yolculuğumdun sen benim. o zaman bir veda yüküm vardı, şimdi ise dinamit lokumu yüreğim, bakalım tanıyacak mısın beni. yüksek dağların düze indiği yerdi ve aç bozkırlar uluyordu o çocuk tünele doğru, sesi çıktığı kadar işte böyle sesleniyordu… ...derken.., tünelin içinden, bir gece yarısı panteri gibi fırladı kara tren tanımadı dünün sislerine saklı çocuğu, geçip-gitti üzerinden. geçen yıllar, yolların kesişme noktasına uğramamış olmalı ki ...tren görmedi bile beni, ezdi-geçti. ..., “yokuşun başı sokak tabelasıydı bütün hatıraların ve ışıksız lambalar, iki sıralı kaldırımsız adımlardı ve bir de adı ‘ben’ olan bir çocuk vardı...” -nerelerdesin sen sivri taş, dizimi ilk sen kanatıp ağlatmıştın hani. ve dik yokuş, o zaman bir soluklukken ne kadar büyümüşsün şimdi, beni hatırlayacak mısınız? şehir; ıssız yokuşun başına, bırakmıştı çocuğu kucağından nice bilinmezler gibi, bugün atacağı bu feryadı o gün duymadan… ...kim bilir.., şimdi bu şehir, dizimi kanatan sivri taşı nereye gizlemiştir ve kim bilir o yokuş, düş dünyamın hangi gecesinin şiiridir. okudukları kitapların, ‘hiç’ sayfalarında yazıyordu adım belki ...ne diye hatırlayacaklar ki beni. ..., “bulvar üstündeydi bütün sinemalar, ilk randevular ve dudak tiryakiliği gibi dudaktan tüten sevdalardı ve bir de adı ‘ben’ olan bir genç adam vardı...” -meydan saatinin gölgesi ve karaborsa biletlerin en pahalı koltuğu. siz bari tanıdığınızı söyleyin, dağılsın üstüme inen bu sevimsiz korku. tanıyorsunuz beni değil mi? oysa sinemalar yıkılmış, koltuklar çoktan silmişti numaralarını meydan saati dersen, yiten zamana atmıştı akrep ve yelkovanını… ...peki ya onlar.., o sokaklar, Ruhi Su türküleri gibi meşaleler yakan şafaklar ya o şafaklara doğru, yolları kol kola adımladığımız yoldaşlar. nerdeyse inanacağım, özel tarihimi bir sabotajın yok ettiğini ...hiç kimse tanımadı beni, hiç biri. * * * kayıp listelerinde bile yok adım/ demek ki ben o günleri asla yaşamamışım. yollar, yokuşlar ve yolcular derseniz/ onlar ya yoktular ya da ben hiç tanışmamışım. Cevat Çeştepe |
Şiiri Değerlendirin
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
YOLLAR, YOKUŞLAR, YOLCULAR... şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
YOLLAR, YOKUŞLAR, YOLCULAR... şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
Üyelik Girişi Yap Üye Ol
Üyelik Girişi Yap Üye Ol
Yorumlar
Cevap Yaz
geçip gittiler sanki hiç yokmuşcasına..
Hani bazen oturup bir köşeye, dalıp tek bir düşen yağmur tanesine ya da bir çiçeğe, yahut gökteki buluta, bir dağa-taşa yola, yolcuya düşünür ya insan hayatı, yaşanmışlıkları. Film şeridi gibi geçer bir anda gözünün önünden.. Yüzleşir kendiyle, yaşayıp/yaşayamadıkları, kızgınlıkları, kaybettikleri, kazandıklarıyla..
En çok da yüzleşir yüreğiyle, sevdasıyla kimbilir belki de geride kalan bıraktığı derin izle... Öfke, isyan, sitemle döker içini, dertleşir kendiyle.. Buruktur, hüzünlüdür yüreği ama yine de tutunmak istiyordur hayatın bir ucundan en çok da inanmak aslında.
Ömür denilen takvimin sayfalarını çevirirken, aldanmışlıkları-ders alınmışlıkları karşısında boğuşurken ruhu olaylarla-insanlarla-olaylarla kendi kendine yapma artık demeleri vardır ya hani insanın işte öyleydi.. İşte öyle bir şey...
Herzamanki gibi demini almış çay tadındaydı yine 'Şiir'iniz.
Daim olsun yüreğiniz kaleminiz 'Şair'. Teşekkürler paylaşım için.
Saygıyla...
En çok da yüzleşir yüreğiyle, sevdasıyla kimbilir belki de geride kalan bıraktığı derin izle... Öfke, isyan, sitemle döker içini, dertleşir kendiyle.. Buruktur, hüzünlüdür yüreği ama yine de tutunmak istiyordur hayatın bir ucundan en çok da inanmak aslında.
Ömür denilen takvimin sayfalarını çevirirken, aldanmışlıkları-ders alınmışlıkları karşısında boğuşurken ruhu olaylarla-insanlarla-olaylarla kendi kendine yapma artık demeleri vardır ya hani insanın işte öyleydi.. İşte öyle bir şey...
Herzamanki gibi demini almış çay tadındaydı yine 'Şiir'iniz.
Daim olsun yüreğiniz kaleminiz 'Şair'. Teşekkürler paylaşım için.
Saygıyla...
Şiir Künye
Kayıt Tarihi
: 22.10.2013 15:53:43
Puan
: 25.0 / 5 kişi
Okunma Sayısı
: 1462
Yorum
: 3 yorum
Beğeni
: 8 kişi
Şiiri Beğenenler
Popüler Şiirleri
MENÜLER
YENİ ŞİİRLER
EDEBİYAT DEFTERİ
Sitemizde daha iyi hizmet verebilmek için sitemizde çerez kullanılmaktadır.
Sizin şiirlerinize yorum yazmak öyle zor ki...
Kutluyorum
Şiir ola