İki kişilikti özgürlüğümüzsen almışsın pembe pantolonumu yarım kalmış nedense, üstü dikilmemiş dudağımızda kalan gülümsememiz gibi bir yerde donmuş yanak çukurumuzdaki çizgiler belkide unutmuşusuz tamamlanmayan yollarda bir rüya unutulmuş dikilmemiş kalmış üstü pantolonun eksik farbalı bulüzü bir başımıza yaşadık aşkı yalnızlıklarımızda ikimiz bir takım olamadık şu yarım giysiler gibi sen orada ben burada her zaman eksikti bir şeylerimiz yarım büküldü dudaklarımız sanki ünlü bir resimdik leonardo da vinci yapmıştı derin uzaklıklar içinde elimizin üstüne koymuştuk elimizi yüreğimiz de süzülmüştü bizimle bir bütün olamamaktan yalnız özgürlüklere soyunduk ayrı evlerde, ayrı kavgalarda bilmedik hangimiz hasta, hangimiz sağ eski sokaklarımızda gezindik düşlerimizde el ele bile tutuşamadık uçurumlara düştük bir an yaklaşsak yitiktik karartılmış dünlerde gönderdiğimiz selâmlar ulaşmadıki bize iyi ayırdılar ayrılık yapıcılar bilmediler bir pazılın parçalarıydık bir parça kaybolunca bozulurdu bütünün tümü dağıtılamazdık sevdiğim iki kişilikti özgürlüğümüz! 20. 10. 2013 / Nazik Gülünay |
özgür olunca
her yönde yazıyor
şairin en büyük gücü
sevgi dolu yüreği
tebrik ve saygılarımla düşündaşım