Boş
Aç kapıyı bezirgan başı
Kapı hakkı ne istersen veririm İzin ver de Güneşin büzgülü eteklerine tutunup Tırmanayım peri masalımın gökyüzü ülkesine Belki kerametim Bir sigara izmariti kadardır Kalemimin dilinden Anlayan yoktur belki Soldurmuşumdur gülistandaki son gülü Kurutmuş ta olabilirim çağıltılı ırmakları Kaybettiğim ne çok gölge var Ne çok yanılgı birikmiş avuçlarımda Yakarıyorum şimdi nafile Öğreniyorum azlığın büyüklüğünü İzin ver yine de Pamuk toplarcasına Bir bahçevan ustalığıyla Dokunayım yüzünün çizgilerine Afffedeyim bu talihsiz gecikmeyi Kurtarayım kendimi bu dehlizlerden Canımın canı yanıyor biliyorum Çünkü benim de yanıyor canım Bırak ta geçeyim içeriye Son şafaktır belki Belki son kırılışıdır ayın Çek perdesini zamanın Yetinemem yalnızlıkla daha fazla ben... |
hoştu şiir, hüzün bıraksa da dimağda.