Çalakalem
Gökyüzüne asılı
Bir hayal kutusu Ve sen içindesin Ve ben içindeyim Hayal bu ya, İstanbul’muşum ben Kocamanmışım Sıra sıra insan, Denizmişim damla damla Yumru oluvermiş, Boğazıma düğümlenmişsin Gözlerinden yoksunmuş gözlerim Işıksızmışım Ellerin değmedikçe ellerime, Öksüz kalacakmış Meydanlarım, köprülerim, duvarlarım Bir masalmışsın duygulu İyi kalpli büyücüsü, Kırmızı başlığıyla Sonlu bir masal Gövdeme tutunup Sarmaşıklaşıyormuşsun Hayal bu ya, Dudaklarımdan öpüyormuş zaman Seni bana getiriyormuş Uyanıyormuşum bir sabah, Karşımda duruyormuşsun Hiç gitmemişsin gibi Kuzguncuk’ta çay içiyormuşuz İstanbul’muşum ben İçi milyon yalnızlık, İçi sensizlikten kurulma Okul şarkıları söylüyormuş çocuklar Hamalların omuzlarını kesiyormuş ağırlığımız Uçurtma bayramlarından kalma Bir telaş varmış bizde Hasırcılar sokağını yürüyüp baştan başa Diz kapaklarımda duruyormuşsun İstanbul’muşum Kazıyorlarmış beni Gömülüyormuşsun Toprağımın altına sen Hayal bu ya, Susuyormuşum Adının harflerini yazıyormuşum sadece Çalakalem... |