Gökyüzüne asılı
Bir hayal kutusu
Ve sen içindesin
Ve ben içindeyim

Hayal bu ya,
İstanbul’muşum ben
Kocamanmışım
Sıra sıra insan,
Denizmişim damla damla

Yumru oluvermiş,
Boğazıma düğümlenmişsin
Gözlerinden yoksunmuş gözlerim
Işıksızmışım

Ellerin değmedikçe ellerime,
Öksüz kalacakmış
Meydanlarım, köprülerim, duvarlarım

Bir masalmışsın duygulu
İyi kalpli büyücüsü,
Kırmızı başlığıyla
Sonlu bir masal

Gövdeme tutunup
Sarmaşıklaşıyormuşsun
Hayal bu ya,
Dudaklarımdan öpüyormuş zaman
Seni bana getiriyormuş

Uyanıyormuşum bir sabah,
Karşımda duruyormuşsun
Hiç gitmemişsin gibi
Kuzguncuk’ta çay içiyormuşuz

İstanbul’muşum ben
İçi milyon yalnızlık,
İçi sensizlikten kurulma

Okul şarkıları söylüyormuş çocuklar
Hamalların omuzlarını kesiyormuş ağırlığımız
Uçurtma bayramlarından kalma
Bir telaş varmış bizde

Hasırcılar sokağını yürüyüp baştan başa
Diz kapaklarımda duruyormuşsun
İstanbul’muşum
Kazıyorlarmış beni
Gömülüyormuşsun
Toprağımın altına sen

Hayal bu ya,
Susuyormuşum
Adının harflerini yazıyormuşum sadece
Çalakalem...