Sana
sana benzettim birini dün
görünce yüzünü, anladım kimse sana benzemez senin alnında ben yazarım sonra güzelim çocukluk öyküleri bir çocuk at olur koşturur evin içinde derin bir iç çekiş ve sızı bıraktı seni özlemenin tarif edilmez hüznü gözlerimi çevirdim aldatılış gerçeğinden yere inmiş bulutlara, dağlara baktım sisler arasında yitik evlere. güneş yüzlü bir dere dönerek akıyordu kimbilir nerde kimlerle içiyordun çayını elinden düşmeyen sigaran başın gibi dumanlı bakıyordu gözlerin gerideki izlere kahkahalarla gülüyordu çocukluğun bu ihtiyar adama! 1. 10. 2013 / Nazik Gülünay |
güzel şiirini kutlarım nazik hanım
selamlar saygılar