O Kadın ..Bende inanmıyorum artık kendime.. Çünkü sen! Kendime bile inanmayacak hale düşürdün beni.. i n a n a m ı y o r u m ..! özenimle dua’lı sıcacık avuçiçimle ilmek ilmek ördüğüm yüreğimden, boylu boyunca keşkelerimin sıralanışında, bir bir sökerek aldırışsız, ayakucuma düşürüşüme seni , bitirmek isteyişime .. b i l m i y o r u m ..! kaç şiirde ıslanacak sevdamız, kalemimin ucundan yaş akacak daha kaç kez uslandırmalıyım deli ağlamalarımı, sayfalarda kahretmeliyim önün sıra. silebilseydim hafızamdan yüreğinden beni sildiğin, zaman dilimini yazmaktan korkttuğum bir şiir bin ağlayışıma denk gelmezdi k i . içimin ceplerini dolduran, hasretinin karanlığıyla, gri renkli güneşe, solmuş gökyüzüne uyanmak, ahh ne zor bilemezsin y a r. yüzüme defalarca çarptığım suyla, düşmeni isterken gözlerimden, dudaklarımdan, alnımın lekeli yazısından , s e n damla damla kirpiklerime yerleşiyorsun inadına. salınıp duruyorsun y a r . yüreğime çöreklenen sızılarla inleyen ruhuma düşüyor sesin kanatırcasına tıkasamda, duyulmaması güç bir sesle titriyorum. Yüreğini, yüzünü, ruhunu, herşeyini mahvettiğin bir kadınım şimdi aynada. kendini tanıyamayan olup biteni anlamayan rotasını yitirmiş bir gemi gibi yönünü bulamayan sözlerini, gözlerini, seni unutmak icin herşeyini, heryerini kazıyıp kanatan. eyy y a r ! bu kadının bir yudumluk gülüşüne mi göz dikmiştin, yokluğunu ezberletmek için. ağlayışlarımla can çekişiyor gözlerim öldürdün aşk bakışlarımı. ne diyebilirim ki.. bu aşkta suçluda benim, suçsuzda. bir eylül sabahında gidişin uykusundaki kanayan ruhumun suçu sensizliğin uyanmasıydı aslında. Aşk-ı Kıyamet . Nefesi ve yorumuyla dizelerime can veren SEVDALİNKO ablam’a sonsuz teşekkürlerimi sunuyorum. . |