KIR ÇİÇEKLERİSallandı lodos rüzgarında yaz sıcağı Serildi yedi renk kır çiçeklerine. yağmurdan sonra çıkan gök kuşağının ipinde... Doldu ciğerlere kokusu Ne kadar bağırırsa bağırsın Çiçekleri koparma levhası asılmıştı bir kere kalbine. Ateş böceğinin gölgesinde. sevda açmazlı odanın içinde. Ebrulidir aşk dedi sessizce. Sevdanın şah damarı Yokluğun en hırçın yerinde... Bahar yaprağının izi vardı hala yüzünde... Ferda Özsoy |