Boş Ver GözümAzrail dokununca tene nefesin titremiş ne önemi var kentler yıkılıyorsa içinde... Kayboluyorsa son duman gözde Belli belirsiz sis kaplıyorsa içinizde Kasvet okyanusu ise bedeniniz boyunuzun ölçüsü deniz olur boğulur düşleriniz... Zincirin halkalarında üç harfli yalın bir ’’Dön’’sesi Kudüs’ü izliyorsa ifadesiz bakışlarda. Çaresiz bir çocuk sesi. Tahta atını yitirmez mi savaşlarda...? Toplamaz mıydı ganimeti oysa taş atan avucu sevgi ile okşandığında çocuklar...! Yazmak latif bir dokunuşsa hayata Öyleyse sabah yeniden yaratıldığında uğra gece kondu sokaklarına... Derin mezar kaz ölmekte olanlara Ya da bir gecelik dua ile gel kalbinden ağlamaya... Hiçliğin çölünde dilense de şair; Gömülsün firavun arenalar. Karınca sümüğü olsun çığırtkanlıklar Yarı ölü akrep düşleri bunlar... Ferda Özsoy |
Bizi fani yalan Dünyadan kurtaracak.