Boyansın cümle gök/yüzü'doğa/n talan sıfatın insan. doğuşun adem, düşüşün katil! çöpe atar gözleri çapaklı cenini, canlı! ey iki ucu keskin hakikat! vur boynumu en dik duruşumda. ihanete kurulu dünya, sevgi enkaz! boy verir de deniz boğulur kendi içinde çirkin karanlığın omurgasında görülmemiş kurşunun namluyu acıttığı! göstermeye gör masum yaralarını! nasıl tepende dolanır alıcılar; bir yarasa çığlığı kanında, etin didik didik, canında akbabalar! sal kilit vurduğun küfürleri! sal şimdi kan kokulu nehirlere. kapansın açılan kapılar, yağmacılar yalanır vücudumuzda savaş olmadan barış mı uydurma! dostluklar, sevmeler çocuk ölüsü, süslü söylevler, bencilliğe kürsü! boyanır cümle gök/yüzü intihara; “kara” lara “yas” lanır ezer insan sıfatını! uyur şuncacık insanlık, uyur kendi gayya kuyusunda… hidayet dal/Can Sokağı Lambaları |