ayrılık dediğin şuur artığı
eprimiş kaburgam sevgilim
kekeme heybetimde kaybolmuş iklim

enkaz dönerim
değirmen-derem kurur
uzanır cenderem kadehime
çeker demini şekersiz kahır
hava remil
döşeğim çivi sensiz

uyumaz
maviliğin tuzunda kar
unutulmayan şarkın
geceye yağan incidir

yorgun gece
yorgun
abaküsün ebruli boncukları
saydırmaz kendini
kalemi el değil
gönül tutturur
şiir diye yutkunan serkeşe

elleşir
yarasıyla sevişen ıslak sokaklar
çıkmaz
leyli söylenir de söylenir
kudurgan mürekkebim salkım saçak
çalkalandıkça bir milim silkinir

karam
nasıl bilebilirim lüzumundan fazla
gelinciğim
sen düşünce ökselere
sırma uçurumum
yüzsüz kalyonum sel sularımda

orta yaşı devirince
şen şakrak olmak zamanı
anla
pek uzak tebessüm
sırtta parmak ucu sıcaklığı

ah
anneye gidince mi
gelir çocukluk
tarazlanır yüzümde ansızın
nihavent
eski zaman kaçkını

gün aşırı heybem de tenhalık
kapı zilim telaşlı
çipil çipil suratı
gıcırdaaaar içim kederimden
kör lambam merdiven

yuvarlanırım ninnilere üryan
sen büyüdükçe
ben mi küçülürüm
ağlar ağlar içim
iç iç susamadan...

hidayet dal