GEL DESEN GİDİŞİNE
kelimelerimin dağınıklığını bağışla sevgilim,
aklım sana kaçtığından beri böyleyim" yağmur yağmıyordu ıslak değildi caddeler damlalar düşmüyordu pencereme kumrular da yuva yapmıştı penceremin pervazına dokunmadım bekledim sana göstermek için unuttum kaç kuş uçurduk yuvasından kaçıncı kış kaldırdı örtüsünü üzerimizden ben gibi acılı hatırlar mıydı terkeden özlerim demiştim gülmüştün işte bu bahar da özledim seni doya doya çektim içime giderken söylemiştim sana saçlarıma düşürdüğün dokunuşlarını al da git diye çok özlersem delirir yalnızlığım terkedilmişliğim düşer peşine seni sorar içimin boş kalan yanlarına çıldırır dudağımın ucunda asılı kalan dualarım ya adın tütsüleyip özlemleri yastığımın ucuna bırakırım ben özlemeyi özlerim ıslanır dualarım bugün de özledim seni doya doya çektim içime sevgili paylaşılmazmış acı yalnızlık iki kişilik yaşanmazmış tek başına yaşanırmış sessizlik tek başına tutulurmuş aşka insan terk edildiğimde anladım sadık bir dost gibi yalnızlık beklermiş her akşam sıkılmadan usanmadan acılaşırmış insan yakarmış yana bildiğin kadar ah bir de gel desen gidişine bugünde özledim seni doya doya çektim içime oysa sevgili ben her gidişine bir geliş bıraktım sense kanaması ikimizde yetecek kadar gidişler bıraktın avuçlarıma artık gitme zamanı terk ettiğin yerde terk ediyorum senimi hoşça kalma düşte kal sevgili düşe kal |
gel desen gidişine
bugünde özledim seni
doya doya çektim içime
oysa sevgili
ben her gidişine bir geliş bıraktım
sense
kanaması ikimizde yetecek kadar
gidişler bıraktın avuçlarıma
artık gitme zamanı
terk ettiğin yerde terk ediyorum senimi
hoşça kalma
düşte kal sevgili düşe kal
ablam harikaydı bu