34
Yorum
51
Beğeni
5,0
Puan
3769
Okunma
kelimelerimin dağınıklığını bağışla sevgilim,
aklım sana kaçtığından beri böyleyim"
yağmur yağmıyordu
ıslak değildi caddeler
damlalar düşmüyordu pencereme
kumrular da yuva yapmıştı penceremin pervazına
dokunmadım
bekledim sana göstermek için
unuttum
kaç kuş uçurduk yuvasından
kaçıncı kış kaldırdı örtüsünü üzerimizden
ben gibi acılı hatırlar mıydı terkeden
özlerim demiştim gülmüştün
işte bu bahar da özledim seni
doya doya çektim içime
giderken
söylemiştim sana
saçlarıma düşürdüğün dokunuşlarını al da git diye
çok özlersem delirir yalnızlığım
terkedilmişliğim düşer peşine
seni sorar içimin boş kalan yanlarına
çıldırır dudağımın ucunda asılı kalan dualarım
ya adın
tütsüleyip özlemleri yastığımın ucuna bırakırım
ben özlemeyi özlerim ıslanır dualarım
bugün de özledim seni
doya doya çektim içime
sevgili
paylaşılmazmış acı
yalnızlık iki kişilik yaşanmazmış
tek başına yaşanırmış sessizlik
tek başına tutulurmuş aşka insan
terk edildiğimde anladım
sadık bir dost gibi
yalnızlık beklermiş her akşam
sıkılmadan
usanmadan
acılaşırmış insan
yakarmış yana bildiğin kadar
ah bir de
gel desen gidişine
bugünde özledim seni
doya doya çektim içime
oysa sevgili
ben her gidişine bir geliş bıraktım
sense
kanaması ikimizde yetecek kadar
gidişler bıraktın avuçlarıma
artık gitme zamanı
terk ettiğin yerde terk ediyorum senimi
hoşça kalma
düşte kal sevgili düşe kal
5.0
98% (42)
4.0
2% (1)