Ellerimellerim buldum elinizden yandı da odum dumanı tüttü bacalarımın estim üstünden çatıların tepelere ağrı uzandı yolum keçiler de ben oldum dağlar da ben öyle güç oldu yukarı çıkmak ayaklarımın altından kaydı topraklar sular bulandı dikenler zârdı ellerim gördüm elinizden o biber ki nasıl tazecik kırılır hassas dalından birden açmaz çiçekler önce ısınır toprak sonra gülümser hava filiz yeşerir nisan gülümsemeniz yağar içimize kımıldanır börtü böcek çoğalır kuşların gökyüzündeki dansı kanatlar birbiriyle ahenkli ellerim içtim elinizden aşkın doyumsuz kadehiyle ve sundum tekrar size kırılıp döküldükçe kadehler yeniden, yeniden alnımı aydı elim ellerine değdi elendim kederimden sen çıktın karşıma ellerin şiir şiir sen’di! 26. 7. 2013 / Nazik Gülünay |
güç
ve
ortak çaba
çok güzeldi düşündaşım
tebrik ve saygılarımla