23
Yorum
18
Beğeni
0,0
Puan
1654
Okunma

ellerim
buldum elinizden
yandı da odum
dumanı tüttü bacalarımın
estim üstünden çatıların
tepelere ağrı uzandı yolum
keçiler de ben oldum
dağlar da ben
öyle güç oldu yukarı çıkmak
ayaklarımın altından kaydı topraklar
sular bulandı
dikenler zârdı
ellerim
gördüm elinizden
o biber ki nasıl tazecik
kırılır hassas dalından
birden açmaz çiçekler
önce ısınır toprak
sonra gülümser hava
filiz yeşerir
nisan gülümsemeniz yağar içimize
kımıldanır börtü böcek
çoğalır kuşların gökyüzündeki dansı
kanatlar birbiriyle ahenkli
ellerim
içtim elinizden
aşkın doyumsuz kadehiyle
ve sundum tekrar size
kırılıp döküldükçe kadehler
yeniden, yeniden
alnımı aydı elim
ellerine değdi
elendim kederimden
sen çıktın karşıma
ellerin şiir
şiir sen’di!
26. 7. 2013 / Nazik Gülünay