"sen de benim hatalarımdan birisin
sen en büyük günahların bedelisin
senin için harcanan zamana yazık
sen en güzel duyguların katilisin"

/tedbir koyamazsın
zamanı belli olmayan bir infilâktır aşk
yaralanır insan
ve o acıyla yılana dâhi sarılabilir
her şarkıdan gam süzülür
gök ağlar göz ağlar
ömürde ne çok sızı barındırır yürek
çatlamaz bütünü yine de /



toprak gibi basıp geçtiğin dünler/le yaşıyorum bugünü
yırtılan kalbimi diken ellerin
gözlerindeki gülüş
yüreğinle buluşan yüreğim
başka bir zamana kaydırıyor yaşamı

yer gök deniz/in başka olan yüzü
canlanıyor birden gözümde
dağ yalnızlığımdan düz ovaya düşüyorum

içimdeki pür telâşla
sanki eskiyi yaşayacakmışım gibi
aynı yere koşuyorum


bedenimdeki
yoğun / puslu, katı bir acıyı yaran
o büyü/ lü an/da
yüreğinin gülümseyişini görmüştüm gözlerinde
ışığınla eriyip kaybolmuştu kara
sahi, ben bundan sebep mi sevmiştim seni


ya sonra
ya sonra
neden acılaştı içtiğimiz aşk meyi
nasıl boşaldı birden sevgi sarnıcı


ve sonra karaya bulandı aynadaki yüzün
üzgünüm/ zaman değiştiriyor insanı deyişin
kaldı kulaklarımda...


kapıda aşk sessizliği asılı
hata benim/ güvenim sonsuzdu
taa başından anlamalıydım
sen, beni zaten sevemezdin bir ömür boyu


tetikte gözüm
sürekli sendelemekte yaşam
de hadi /bitir artık sessizliğini
yalnızca / yalnızca bir kelime et
öldüğünü bileyim
usandım usumdan, düşürmüyor dilimden adını...


Hâdiye Kaptan