umudu beş geçeydi
boğazımda düğümlendiğinde isyanımın sesleri
aynadaki şaşı godot demiştim adına
zira herkes birer kurtarıcıydı aslında...

ilkyaz başlarken zaman şaşırdı
beş geçen umutlarım kaf dağından aşırdı
"çocuklar inanın" derdi ya ustam
çocuklar inanıyorum dedirttiniz hasılı...





(godot’yu bekliyoruz ensesi kalın godoşların eteğinde
illetli bir millet gibi böyle aç bilaç
ilelebet bir kurtarıcıya muhtaç
bekliyoruz umudu korkuların pençesinde...

kimimiz ötelerin osuruğuna binmiş gazlıyor bir biçimde
kimimiz namaz niyaz derken
uyuyor izandan yoksun hüsnü zan içinde...

uyanın diyor bazı uyanıklar sanal isyan hareketlerinde
diyor ve onlar da uyuyor uyarmış olmanın huzuru içinde

bilseniz ne çok lenin var
ne çok che/ bu net denizinde
devirip duruyorlar her gece

öyle ya/ gaza limon
meydana yürek gerek
hem silivri de soğuktur şimdi
biz iyisimi yazı bekleyelim diyerek

bahanedir ya korkunun kını
bulunca kesmez nasılsa vicdanı

ama diyoruz ama ama eylül’ü asacağız zannıyla
oysa geleceğimiz çırpınan darağacında

hadi dese biri sanıyoruz coşacağız
güneşe koşacağız
ezkaza hadi diyene ilk balçığı biz atıyoruz

herkesin hadisi kendi cümlesinde
meal aynıysa da mühim değil
haydi gari olmuyor tutmayınca kelimesi kelimesine...


beyaz camın ardında sirk cambazları
ağızlarından alevler saçarak algılarımıza tecavüz ediyor her gece
sakatlanan aklımız alçı’lar içinde

üzerimizde ölü toprağı
elimizde tv kumandası
gözümüz açık olsa ne gam bunca hipnoz altında

hasılı biz bu kör dövüşü içindeyken
fuller’ler donumuza kadar soyup
bütün depolarını fullediler bir biçimde

olsun varsın dedik üzerimize şeffaf açılım örtülünce
düşünüp dalaşırken pek de üşümedik
zira ’demokrasi’ çıplak severdi
bunu ebu garib’den öğrenmiştik/ seneler önce...



demem o ki
uyanmak yetmez bazen cesaretle gerinmedikçe
içimizde özgürlük yansa ne
yanmasa ne
buz gibi susuyoruz işte
’ya hep beraber ya hiçbirimiz’e hasretle...

ki korkunun bittiği yerde başlıyorsa eğer özgürlük
silivri’dekiler bizden özgür değil mi sizce de...)



yanılmak da güzelmiş
teşekkürler çocuklar
öğrettiniz ki umut hep var




Gülşen Destanoğlu