Tek Yalnız
hızlanır mı ölüm
gölgeler koşar mı gene peşinden korkularımın deniz kıyısına dalar da geçmişi özlemek unutur mu geleceğini tamam yokluğun... bulutların arasından sıyrılır gibisin bazen sorularla işte bütün kentleri aylakça dolaşmanın teridir seni anmanın acımsı tadı karga tulumba götürülmektir saygısız bir yağmurda kendine mahkumluğa... ve üzülüyorum bütün unutulmuş bakışlar adına çocukluk arabalarında kalan meraklı aldanışlara... uzağı yakına döndürmektir bir şiiri boşluğa bırakmak kesik kesik zamanlarla bütünlenir dram kuşlarla gömülür düşler siyaha ufuk çizgisi ayklar altında kalır o körlükte keş bir özgürlükte ölüme tutsak kalır zaman anlarsın o zaman zamanı belki... çöl çığlığım en yalın yıldız sayışım yalnızlık alışkanlığım ve alışkanlığımın tek yalnızlığı... kağan işçen... |
bir şiiri boşluğa bırakmak
kesik kesik zamanlarla bütünlenir dram
kuşlarla gömülür düşler siyaha
ufuk çizgisi ayklar altında kalır
o körlükte
keş bir özgürlükte
ölüme tutsak kalır zaman
anlarsın o zaman
zamanı belki...
çöl çığlığım
en yalın yıldız sayışım
yalnızlık alışkanlığım
ve alışkanlığımın
tek yalnızlığı...
Haz aldım okurken üstadım yürek sesin hiç susmasın
_______________Selamlar