Zamanyolu
hükümsüz salınır doğa
çocuklar deniz ülkelerindendir renkli ağustoslardan gelir iç geçirmeleri insanlığının belki yılda bir çılgın izinsiz uykulardan öğlen güneşlerine çaresiz bıraktığın kentleri unuttuğunu unutmakça ya da akşam soğuklarında kaçtığın paramparçalığı bütün... düşlerin yetmediği o ağrıda soluklanır ölümün bile yazamazsın sanırlar da o isyanı balkon altlarına keser ortalık güpegündüz varoşlu ve çocuk... isyan da anlaşılır karşılıksız üretmek de sallapati bu meşhur sevmek inadı da ve birgünlüğü kusursuz ilk ve son da olurmuş dedirtircesine korkak ve asalak burjuvaziye... orda bayraklaşır ülke dünya ve evren bayrağı olur eşitlikle özgürlüğün dostluğu bense ağlayacak bir asma filizi ikliminden çıkar ortak gülüşünü yazarım bu yeni zamanyolunun... kağan işçen... |