Geceye Eş Zamanlı Kayıp Karanlıklar
Biz unutkan değiliz
Sadece çok fazla düşündük birbirimizi Ve insan içinde olduğu, sürekli aklında olan şeyi hatırlayamaz Unutmadık ama hatırlayamıyorduk da Nasıl ki sıkılarak konuşurduk Anlatmaya çalışırken içimizdekileri İçimizdekiler bulunsun diye Arardık söyleyeceğimiz cümleleri Yüreğin tam orta yerine isabet ederken ağzımızdan çıkan kelimeler Biz durup beklerdik Karşıdaki kalbin vurulmasını İçten içe isterdik Sevinirdik yerine ulaşınca cümlelerimiz Biz görünüşümüzle diğerlerinden ayırt edilebilirdik Ayırırdık kendimizi Biz bizdik Bir araya gelince tüm zamanlar eşli Dağınık şiirlerin bilmem kaçıncısı Oraya buraya dökülen kelimelerden ne kadar sorumluysak O kadar suçlu gözlerimiz Göremediğimiz için Görebilirsek belki değiştirebiliriz alışılagelen sessiz seyri Biraz ses katar, biraz nefes ekleriz Biraz yaşamak Az ölmek Dağılan mezarları bir araya toplasak Niye toplandıklarını bilemez kemikler Manzara güzelleşsin biraz Az unutulsun mezarlıklar Sussun cesetler Şiir konuşsun Dağınık da olsa Hiçbir kurala uymasa da Ya da geceye eş zamanlı karanlıklarda etrafa yayılan sessizlikler konuşsun Biz susalım Herkes sussun Ölüler hatta Biz unutkan değiliz Sadece karanlıkta konuşamıyoruz Zaman hep geceye eş Karanlıkta susulur çünkü Unutmadık sadece susuyoruz Belki biraz korkuyoruz Kelimeler yerini bulamaz diye Yolunu kaybeder karanlıkta diye Şiirler konuşsun diye Bir yer bulsun kelimeler kendine Bir konum Zaman Aydınlık On Dört Mayıs İki Bin On Üç 10 30 Nevin Akbulut |
Unutmadık sadece susuyoruz
Belki biraz korkuyoruz
Kelimeler yerini bulamaz diye
Yolunu kaybeder karanlıkta diye
Şiirler konuşsun diye
Bir yer bulsun kelimeler kendine
Bir konum
Zaman
Aydınlık
Yüreğine kalemine sağlık üstadım çok güzeldi anlatım............
Selamlar