Bu şehir denen şey ve ben
çok yıllar oldu hep nefret ederiz birbirimizden
evet ben! herhangi bir şey kılığında ben
toplanabilir, bölünebilir ve taşınabilir bir parçası olarak kalabalığın
mesela bir simit tezgahı, yada bir balerin…
kim bilir?
yani kimsesiz bir tiyatro sahnesinin çözülmesiyimdir belki de
bir balerinin durmadan dağılan adımlarında
ya da bir keman ustasıysam, ellerim savrulurken havada
yoklarken boşluğun sessizlikten yapılmış renklerini
kim bilir! hiçbir anlamım olmaz belki de
biri tutup ellerimin arasına kahverengi bir keman koymasa
evet! bazen renkler ve notalar birbirine karışıyor
ve bazen yetmiyor bir şiir
mesela kelimelerden değil de harflerden yapılmış bir şiir
kim bilir? tek eksik budur belki de
tek başına anlamı olan, şöyle adam gibi harfler lazımdır bize

bu kalabalık denen şey ve ben
Tanrı şahit hiç hazzetmedik birbirimizden
evet kalabalık! sırtımıza durmadan bir şeyler yükleyen
ezen, hükmeden ve hapseden toplamı olarak bütün parçaların
dünyaya ateşten çizgiler çizen

ne garip, özgürlük toplandıkça eksilen bir şey…