İKİ KÖK GÜLıslak yaprak gözleriyle bakıyor yolundaki yitik yolcularla giriyor gönlü yıkık kapımızdan anne ellerimizle tutmaya hazırız titreyen sözlerinde nefes alarak merdivenimizden çıkıyor usul adımlarla yıllar geçiyor bir hengame sevda direniyor bize ne kadar çırpınsak da çıkarmak için kapıdan geri dönüp geliyor ilk homurtusunda hayatın gülen yüzüyle duruyor karşımızda yeniliyoruz ilk bakışta gözlerindeki sevdaya suretinin torbasında bakıyoruz biz varız rüzgâr üfürmedi güz gelse de dalları eklendik yepyeni duygularla sallanan her yaprağa düşeni yapıştırdık yerine aksa da gözyaşlarımız kırıldığında bir dal sardık yarasını sevgi denen merhemle yeni arklar açarak bu çiçekli bahçeye özsuyunu saldık Tanrı’nın hızla dolaştı damarlarımızda kan eklendi her kopuk yaprak yaşam defterimize adımızın üstündeki çarpı işareti silindi yeniden oluştu sanki dünyamız umutla döndü içimizdeki volkan geçmiş uzaktan dil çıkardı birden güneş dolan odaya birbirimize gülünce suya koyduk iki kök gülü 16. 4. 2013 / Nazik Gülünay |
adımızın üstündeki çarpı silindi
yeniden oluştu sanki dünyamız
umutla döndü içimizdeki volkan
dil çıkardı geçmiş uzaktan
birden güneş dolan odaya
birbirimize gülünce
suya koyduk iki kök gülü
GÜÇLÜ KALEMİ VE GÜZEL ŞİİRİ KUTLARIM ...ÇOK ŞEY ANLATIYORDU EMEKLERE SAĞLIK OLSUN SEVGİMLE...