Çizgi
Çizgi film karakterindeki kızın gözleri gibi doluyor gözlerim
Seni özleyince Çizgilerim daha bir belirginleşiyor Yüzümdeki gülümseme az çizgili Dudaklarımdaki rengine tezatla çok belirgin Seni özlerken daha bir çirkinleşiyorum Ve çizgileşiyorum Zamanla tek bir çizgi kalacağım diye korkmuyor da değilim Benden bir çizgi Bir doğru Elif gibi Senin yolunda bir yol gibi Sana gelmek gibi Yolların da çizgisi silinir elbet bir gün Yorulmaktan, üzerinden geçerken her şey yollar kalır yerinde eskir Dilimizin ucunda söyleyemediklerimiz gibi Gün gelir hatırlamak istediğimizde bile hatırlayamayacak kadar uzaklaşır onlar Bizden geriye kalan bir çizik gibi Zamanla unuturuz o çiziği kimin attığını Ve çizmek için aslında neleri karaladığımızı Gelmek için birine Kaç kişiden gittiğimizi Bilemeyiz zamanla Bizden geriye tek çizgi kalmadığında Zamanlı sayıların Zamansız çizgilerindeyim Köşe bucak kaçarken çizilmemek için Tenimi korurken yoluma çıkan engellerden Tamamımı çizecek kadar büyük bir kalem Bir yazgı, hiç düşünmediğim bir şey Öyle birdenbire Hep hesaplayamadıklarımızdan sınıfta kalıyoruz zaten Yolumdaki çizgileri hesaplayabilseydim eğer Pekala yorulmazdı tek bacağım seksek oyununda Tam ortasında yığılmazdım kara karenin içine İlk harf çizgi ile başladı Sonrakiler de onu çizerek devam etti Yazdıklarını çizebilirsen eğer Yalancı mutluluklar elbet peşine düşer Ama ben yalandan mutluluk istemiyorum Yalancılık oynamak istemiyorum İki ayağımla seksek oynamak benim derdim Çizgilere basmadan deli gibi atlamak Yani iki ayağımın üzerinde durmak aslında derdim Harflerle aram iyi Bu yüzden izin verdim kırıkların oluşmasına Her isme biraz kırgınken Her harfi biraz ezbere bilirim Tam telaffuz edemesem de Dilini bilmediğim kitapları okuyabilmem için Anlamam gerek bilmediğim dili Hangi dille anlatılırsa anlatılsın acılar Yaranın rengi hep aynı Çizikler aynı acıtıyor Beynimizde oluşan çatlaklar aynı Sızan duygular bir Çizgilerimi saysam yaşımdan yaşlı olurdum Çizgisiz de yaşayamam Bu yüzden izin verdim tüm kalemlere Ellerimden çok yüreğim tuttu onları Bu yüzden yazmayı öğrendik Çizmeden önce Çizmek acı verir Çizgi filmdeki kızın dolan gözleri gibi İleri geri giderken kalemin ince ucu İleri dönük hayaller acıtır beynimizi Bileğimizdeki bir çizikten daha çok acıtır boşa kurulan hayaller Kurulamayan bir ülke gibidir bazıları Vitrinde görüp de bir türlü üzerimizde göremediğimiz kırmızı bir elbise gibidir Görürüz ama hep başarısız oluruz sonuca ulaştırmakta Şimdi gönlüm hangisinde acısın Yolunda çizgi olup dosdoğru gittiğime mi? Gelişine kurduğum içi boş hayallere mi? Bileklerimdeki çirkin, şekilsiz çizgilere mi? Sen gelmeyince dolan gözlerimdeki belirgin yaşlara mı? Daha da çizgileşen gözlerime mi? Çizgiler büyüdükçe küçülmeme mi? *** Çizgiyle başlayan bir şiir Soru işaretleriyle bitiyor Hala öğrenememişim yazmayı ve çizmeyi On Nisan İki Bin On Üç 15 30 Nevin Akbulut |
Kaç kişiden gittiğimizi
...
Peki bizden gidenler bizi ne kalınlıkta çizmişlerdir? Ki belki de bizim yerimizde sadece çizgi kalmıştır.
Of ya yapmayın böyle. Söyletmeyin acıtmayın içimizi.