Geçmiş izlerini silerken ömürden, bir parça kırıntı gülümser kimi zaman olmadık anlarda... Sevmenin adı kirlenmediği yıllarda...

hiç bu kadar sevmemişti deniz
göğsünden akan dalgalarına
martıların ayaklarının dokunmasını


iklimi, ayazı seven
adım adım yürüdükce büyüsü bitmeyen
denizsiz kentin telaşıydı yürekleri üşüten


yamaçsız dağlarında kol gezer umutlar yalnız
elini uzattıkça gölgesine sevdanın
garip bir boşluğa düşer parmak araları
kim bilir kaçıncı hayalin rüyasındaydı gözler
hıçkırdıkca geçmiş çınlarken kulaklarında
izinsiz inşa ederken aşkın resmini göğüs boşluğuna
birde hiç sevmemiş gibi anlatır
gün doğumuna geceden kalma düşleri


çok değil bir kaç takvim yılı önceydi
flu resimdeki asık yüzlerin anı yaşattığı


belkide hiç olmamıştık
martıların denize düştüğü gölge kadar
biraz mavi biraz yeşil bir parça beyaz
daha yüzümüzü sürmemiştik
tozlu hayatın şeffaf günlerine


zaman su gibi akarken avuçlarımızdan
ant olsun ki dediğimiz ne varsa
dudaklardan dökülen
sevmekten öte ne varsa
düşsün ömür satırlarımıza
aşk ile..

s.ç