4
Yorum
8
Beğeni
5,0
Puan
2457
Okunma
Çocuktum
Aşkın ne olduğunu bilmediğim vakitlerdi daha
Çankaya parkında, ata kulesinde
Sarılırken avuçlarım annemin avuçlarına
Gecekonduların bahçelerinde oynardı büyümemiş yüreğim
Yılların ardından
Büyüyen binalar
Artan insanlar
Aşkın adını öğrenen bir ben daha
Batı kentte karışırken gençliğe
Kızılay’da kalabalıklaştı can çiçekleri
Dostluğa kadeh kaldırıp Sakarya’ da
Türkülere alkış tuttu ellerim
Şimdi seni çok özledim, büyüdüğüm kentim
İçinde barındırdığın
Sevdiklerim, sevmediklerim
En çokta büyümeyen çocuk yanımla yüreğimi bıraktım
Özlem şehrimin her noktasına
Şimdi aç kollarını Ankara
Bir kez daha doğacağım yeni günün sabahına
Dostlarıma, yavrularıma birde atamın huzuruna
Özlemin dinmek bilmeyen sızı
Az kaldı mutlulukla kavuşmalara
5.0
100% (6)
Cevap Yaz