hüzünle başlayıp, mutlulukla biter bazı hikayeler...

hiçbir tesiri yok harflerin ve ardından gelen cümlelerin
yarım kalırken yalnızlığa boyun büken sessiz çığlıklar
gölgesinde kararır bir bir umudun tazeliği
belki ile başlayan tüm satırların esiriydi sessiz gözlerin




gidenler ansızın giderler
sebepsiz sebeplerle coğalır iç çekişler
en çokta iki dudak arası sıkışır sevişler




prangalarını zincirlerini kırmadan hayatın
sevdanın devrimi güne düşmez
eksilir hep yürekte kanda bir can




hangi gün vardır akşam olmamış, sonu yine şafağa çıkmamış
her başlangıcın bir güneşi, her bitişin bir kayan yıldızı varmış
sırtına aba giymiş yüreklerimizde
karanlığın bağrında yaralar kanarmış




zülfü yare dokunur ardı sıra gelen kimsesizliğin göçü
hayatın kılıfına uydurulmuş yüzlerden, arta kalır isimsiz boşluk
ihtiyar bir seçim değil ayrılık, intihar bir seçimdir yolun sonunda



yar yüzünden, yüzden düşen bin parça kadar tesirlidir
yarını sürmek gülüşlere bir de tüm gidişlere



pencere aralığından sızan ay ışığı kadar hüzünlü hayat
gidenlerin ardından hep aynı nakarat
gitme...