Hatıralar, hatırladıkça acıtır. Gülümsemesi bile acıdır geçmişte kaldıysa...

bir gün düşerse gözlerin yola
susma dedin, sarıl sesimizdeki tınıya
şimdi çıkıyorum o düşlediğimiz yola
sesindeki tınıyı sararak urgan yapıp boynuma
geliyorum adım adım yanı başına



karanlığın girdabında
yüze göze sürülürken, yalnızlığın kokusu
boğulur göğüs kafesi her iç çekişte
bir parça umut daha dolsun diye yüreğe



maviliğinde sevdanın
ürkek gönüllerde
titrerken sevdanın parmak uçları
yine yeniden sarar bir korku dört bir yanı
ya canı yakar yıkarsa diye
susar dil
susar gönül
kuru yeniden çorak toprakları sevdanın



nedensiz sevmekse hayat
neden sevmeyi bilmez insan



henüz doğmamış şafaklara selam ederken
yeni günlerin sabahlarında
tebessümden olma gülüşlerin hatırına
bir off daha çekilir
geçmişe, ve hiç gelmeyecek günlere
zaman dünden çok erken



avare düşlerin ardı sıra giderken
yalın ayak sevdaya
yoksul bir yürekten kalma hikayenin
siyah beyaz resmidir şimdi
aşk üçlemesinin izi



dök içini dünyaya
bir daha gelemeyeceksin nasıl olsa
sevmek asil bir duruştu ya
say ki bir daha doğmaya cağım
ne şimdi ne sonra
senli hiç bir zamana



ey aklımın semaları
geçmişten kalan ne varsa
bir gün çalarsa kapını
tanıma ömrüne bir çizgi atanı
hiç olmamışcasına tanıma
gülümse yarına