BANA ÖZGÜ
Aç bir sayfa da sen, rengi bana özgü,
Koyuver, başıboş gitsin bir sığınak gibi yüreğin, Korkma selinden sevda ateşinin, Kapat gözlerini yeter, yastıklar anlar yalnızlıktan, Yalnızlıktan dem vurma, bam teli tınmaz sazımın, Sağırdır kulakları duvarların, Yalıtkandır gönül muhabbetine bu akşamlar, Onun için koyuver hasret, başı boş yüreğini, Özgürlüğü dile, dilin sürçmesin güne karşı. Suskun gamzelerine bir umut nakşet, rengi bana özgü, Ellerin titremesin sakın, deli eser duygular akşamları, Yarınlara kar yağdırma bulutsuz gözlerinle, Dudağına bir karanfil kondur da bak dağlara, Dağlar sevdalara denk, dağlar renk sırdaşı, Bir vals hayal et şu gitarın hazin terennümünde, Kış akşamlarından bir randevu koparmaya bak, Gönül mabedinde üç beş adım tutkunla, Üç beş kelime, hoş beşten öte, renklere dair. Has bahçene bir fidan dik, rengi bana özgü, Kurutma yaprağını, ağlatma, Yağmursuz sabahlarda koyup giderken yalnız, Al yazmanı örtüver dallarına öylesine ve dinle, Ve dinle bir bir sabırla öyküsünü çiy tanelerinden, Yalnızlık bestelerinde bulabilirsen İkbal motifini, Keşfedebilirsen eğer güz yanıklarının izlerini, Tiril tiril yapraklarını, parmak uçlarında, Bir bohça hazırla, Bir bohça, lekesiz bir sükuta sefer heyecanında, Hüznünü, hırsını da almayı unutma, Unutma, gün doğusunda Rengi bana özgü. Muzaffer Eker |