Saf Karmaşa
ömrümün en saf anıydı
yalnızlığımı kirleten çiçekler sonrası bir karmaşa istersen sade bir deniz sonuçta senin sırf benim için olabilmendi tıpkı tanımadığım bir sokak arasında ölmem gibi yalın kasırgam yok kendime biçtiğim bir ayrılığım bile yorgun uyandığım sabahlardan getirdiğim mutsuzluğumdan geriye kalan bir avunmayım alnına kurulan bir pazar öğleni için bir kez çıplak nar ağacına bakan bir de çocuk sesine güvercin kanadına son kağan işçen |