istanbul ağlar
kaz bakalım
şiir çukurlarını kırık kanatlı puhu kuşuna ağlayan gözlerin ne bulacak "düş resmi" çizersin şair gölgende sözcük yumakları çözülürken yıldız kümeleri gibi akar kalbin şahlanır durgun kalemin "yıkanır dilin" kırık kanatlı puhu kuşuna ağlayan gözlerin iter öteler daldaki yaban balından ırak güz uykunu sonra "sualtı kentleri gibi diplere çekilirsin" içten içe yalnızlığın sızar yüreğine bir zen rahibi misali aniden hatırlarsın kendini şiirin soluklanır savrulan perdede ansızın çekip gider ketum pencerenden öylece ardından bakakalırsın "bir yalnızlığı eğiren" sen şair ağlarsın istanbul ağlar bir köşede gönül gençyılmaz |